حدود سه سال قبل و بعد از انتخابات پر تنش ایران , با کشته شدن ندا آقا سلطان , جنبش بزرگی بوجود آمد بر علیه حکومتهای اقتدارگرا و فرد محور دیکتاتوری در خاورمیانه ! با هوشیاری و بهره برداری از امکانات ارتباطی بین جوانان منطقه , دامنه این جنبش عظیم تا تونس و مصر هم کشیده شد , حتی یمن و بحرین هم از حرارت این جنبش در امان نمانندند , وحاکمان اردن و مغرب هم کمی از این آتش گرم شدند . امروزشاهد اتفاقات بسیار دلخراش در سوریه هستیم و بطور کلی آنچه را که از آن به بهار عربی یاد میکنند را شاهدیم .
وقتی به تمام این اتفاقات و این حرکات از ایران تا سوریه نگاه کنیم , بسیار واضح و آشکار به یک چیز میرسیم و ان خیلی ساده است ! مردم این کشورها میگویند حکومت حاکم بر خودمان را نمی خواهیم ! همین .
بعبارت ساده نسل امروزی در این کشورها با صدای بلند میگویند , آنچه پدرانمان و اجدادمان بعنوان حکومت برای ما بوچود آورده اند را نمی خواهیم , و خواهان تغییر بنیادی در نوع این حکومت ها هستیم .
حال یک سوال پیش می آید , چرا مردم خاورمیانه برای عبور از یک حکومت باید خون بدهند ؟ چرا همیشه در خاورمیانه تغییر نوع رژیم با خون و خونریزی است ( البته جایی مثل تونس کمتر جایی مثل لیبی بیشتر ) !
اگر به تاریخ کوتاه یکصد سال اخیر در منطقه بنگریم چرا حکومتها برای رفتن یا برای آمدن جنگ و خونریزی میکنند ؟! چه تضمینی هست که سی سال اینده, یا پنجاه سال بعد یا .... فرزندان و نوادگان همین انقلابیون امروزی ( منظور کسانی که کشته میشوند و مبارزه میکنند تا حکومت را عوض کنند , اسمشون را گذاشتم انقلابیون ) اگر حکومت عوض شده را نخواهند , بتوانند بدون جنگ و کشتار حکومت را عوض کنند ! آیا تضمینی هست .
چرا حاکمان منطقه آنقدر بر کرسی صدارتشان چسپیده اند و حاضر نیستند مانند آفریقای جنوبی مسالمت آمیز کنار بروند ؟ مگر نسل امروزی حق ندارد نوع حکومت خودش را تعیین کند ! ؟
فرض کنیم که جمهوری اسلامی بهترین حکومت دنیا باشد , اما وقتی نسل امروزی , واضح و صریح میگوید تو را نمی خواهم ! چرا مسالمت آمیز نمی رود ؟
آیا وقت ان نرسیده تا در قوانین اساسی حکومت های تازه تاسیس , ماده ای گنجانده شود تا حکومتداران بدانند که اگر سالم زمامداری نکنند , توسط مردم حکومتشان می تواند دگرگون شود !
شاید هم این نوشته خیلی ایدآلیسم باشد ! ولی واقعا هیچ راه کاری نیست . ؟ آیا همیشه با خونریزی باید یکی بیاد یکی بره ؟ واقعا چرا ؟ آیا مردم جهان سومی از مردم جهان اولی جاهلترند ؟
وقتی به تمام این اتفاقات و این حرکات از ایران تا سوریه نگاه کنیم , بسیار واضح و آشکار به یک چیز میرسیم و ان خیلی ساده است ! مردم این کشورها میگویند حکومت حاکم بر خودمان را نمی خواهیم ! همین .
بعبارت ساده نسل امروزی در این کشورها با صدای بلند میگویند , آنچه پدرانمان و اجدادمان بعنوان حکومت برای ما بوچود آورده اند را نمی خواهیم , و خواهان تغییر بنیادی در نوع این حکومت ها هستیم .
حال یک سوال پیش می آید , چرا مردم خاورمیانه برای عبور از یک حکومت باید خون بدهند ؟ چرا همیشه در خاورمیانه تغییر نوع رژیم با خون و خونریزی است ( البته جایی مثل تونس کمتر جایی مثل لیبی بیشتر ) !
اگر به تاریخ کوتاه یکصد سال اخیر در منطقه بنگریم چرا حکومتها برای رفتن یا برای آمدن جنگ و خونریزی میکنند ؟! چه تضمینی هست که سی سال اینده, یا پنجاه سال بعد یا .... فرزندان و نوادگان همین انقلابیون امروزی ( منظور کسانی که کشته میشوند و مبارزه میکنند تا حکومت را عوض کنند , اسمشون را گذاشتم انقلابیون ) اگر حکومت عوض شده را نخواهند , بتوانند بدون جنگ و کشتار حکومت را عوض کنند ! آیا تضمینی هست .
چرا حاکمان منطقه آنقدر بر کرسی صدارتشان چسپیده اند و حاضر نیستند مانند آفریقای جنوبی مسالمت آمیز کنار بروند ؟ مگر نسل امروزی حق ندارد نوع حکومت خودش را تعیین کند ! ؟
فرض کنیم که جمهوری اسلامی بهترین حکومت دنیا باشد , اما وقتی نسل امروزی , واضح و صریح میگوید تو را نمی خواهم ! چرا مسالمت آمیز نمی رود ؟
آیا وقت ان نرسیده تا در قوانین اساسی حکومت های تازه تاسیس , ماده ای گنجانده شود تا حکومتداران بدانند که اگر سالم زمامداری نکنند , توسط مردم حکومتشان می تواند دگرگون شود !
شاید هم این نوشته خیلی ایدآلیسم باشد ! ولی واقعا هیچ راه کاری نیست . ؟ آیا همیشه با خونریزی باید یکی بیاد یکی بره ؟ واقعا چرا ؟ آیا مردم جهان سومی از مردم جهان اولی جاهلترند ؟